O kadar çok hayal var ki..

O Kadar Çok Hayal Var Ki…

Bazen gözümü kapatıp her şeyi arkamda bırakıp gidesim geliyor. Nereye olduğu önemli değil ama bütün alışılmış yaşantımdan uzak bir köy ya da eski zamanlardaki gibi bir kasaba olabilir. Sıkıldım artık bu yoğunluktan, monotonlaşmış hayatımdam. Her şeyden bıktım, hayattan bıktım. Sabahları çocukluğumdaki gibi dertsiz tasasız uyanmıyorum uyandığımda güzel güne başlamıyorum dünün devamı şeklinde başlıyor.
Çünkü bu sabahta dün sabah gibi başlıyor ve aynı yaşantılara devam ediyorum, yapılacak şeyler aynı farklı hiç bir şey yok. Kendim için yaptığım  hiç bir şey yok. Keyif almıyorum hiç bir şeyden, hiç bir şey ilgimi çekmiyor ben hayatımı istiyorum bıktım kimseye derdimi söyleyememekten, içimde tutmaktan. Kaçıp gidesim var buradan.

Hayallerde olmasa hiç yaşanmaz zaten tek hayalim sakin bir hayat ve sahilde boş bir tarlanın ortasında da olsa bir baraka ve çıkıp günü kurtarmak için tutacağım balıklar..
Akşam bahçeme oturup kendi başıma çayımı demleyip kısık ışıkta yemeğimi yemek dışarıdan gelen börtü böcek sesleri eşliğinde.. Saatim olmasın istiyorum tarihi bilmeyim sadece yaşayım o sakinlikte kendi halimde  günlerden aylardan habersizce tıraş olmayım mesela darmadağın olsun saçım sakalım karışsın birbirine teknoloji olmasın, ilkel olayım her şey kendi icadım olsun kendi imkanlarımla yaşayım paramda olmasın.

Elim olsun, ayağım olsun, gözüm olsun, sağlığım olsun. Yani sadece ben olayım kendi dünyamda kendi hayalimde yaşayım kimse varlığımdan haberdar olmasın bende aynı şekilde..
Bunlarda zor aslında ben çok farklı bir zamanda dünyaya gelmişim. Ben yaşamın en ilkEL halini istiyorum…